2010 yılının ramazan ayında, bir akşamüzeri arkadaşlar ile sohbet ediyorduk.
Konu cinlere geldi. Arkadaşlarım korkunç anılarını anlattı.
Sıra bana geldiğinde, benim anlatacağım hiçbir şeyim yoktu. Cinler nedir ve neyin nesidir diye merak ettim.
Eve gittim. İftara bir saat vardı. Meşgul olacak bir uğraş arıyordum. Oruçluydum. Birden gözüm kitaplıkta ki, Cinlerin Esrarı kitabına ilişti. Bir saat boyunca kitabı okudum.
Ezan okundu. Ailecek iftarımızı açtık. Daha sonra, akşam namazını kıldıktan sonra dışarı çıktım. Yatsı namazına kadar arkadaşlar ile dini sohbet ettik.
Cinlerden, kıyametten ve benzeri konulardan konuşuyorduk. Hepimizi bir korku sarmıştı!
O zamanlar 12 yaşındaydık. Teravih namazından sonra eve geldim. Evde kimse yoktu. Annem ve ablalarım namazdan dönmemişti. Babam arkadaşları ile beraberdi.
Mahallede kimse yoktu. Kaldırımın üzerine oturdum.
Bahçemizden sesler gelmeye başladı!
Bahçeye uzaktan bir baktım. Aniden bir ışık bana doğru gelmeye başladı!
Nutkum tutuldu. Hareket edemedim. Sonra arkamdan annem çağırdı. Ne yaptığımı sordu. Hiç bir şey yapmadığımı ve oturarak beklediğimi söyledim. Eve gittik. Yatma vakti gelmişti. Herkes yatağına gitti.
Yatağıma girdiğim gibi uyudum. Gece 2 gibi uyandım.
Tam karşımda bizim apartmanın kapıcısı vardı!
Gözleri ateş gibiydi!
Çığlık atmak istedim, atamadım! Konuşmak istiyor ve konuşamıyordum! Allah’ım ne oluyor!
Bana sus işareti yaptı! Yorganın altına girdim! Nefes alamıyordum! En son annemin sesini duydum!
Evin kapısını açmış, dışarı çıkıyorken annem beni görmüş. Annem, sahur için yemek hazırlıyormuş. Beraber sahur yaptık.
Şaka gibiydi. Sanki hiç bir şey olmamış gibi hayatıma devam etmem gerekiyordu!
Zaman geçtikçe, evde bir şeyler devriliyor ve sesler geliyordu. Şimdilerde bile hala oluyor bu ve dua okuyarak geçmesini bekliyorum.
Bir çıkmazın içinde bu şekilde ne kadar devam ederim bilmiyorum. Her şey o kitabı okuduktan sonra olmaya başladı ve bitecek gibi de görünmüyor.
Cinlerin Esrarı!
